Voor het werken met cliënten maakt de praktijk het vaak makkelijker dan het misschien in eerste instantie lijkt. De partijen in een conflict zullen namelijk, zo is de ervaring, altijd laten zien, verbaal of non-verbaal hoe zij in het conflict staan. De reactie is heel vaak met lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen te lezen en dan kan verder worden gevraagd. Ook zullen cliënten vaak in de vorm van kleine tussenzinnen laten zien hoe zij zelf het conflict beleven. Ik heb gezegd dat de koppeling aan een van de menselijke gebreken gelijktijdig een soort bril is die de werkelijkheid vervormt, of in ieder geval deze laat waarnemen in het licht van deze koppeling. Iemand die de bril van gierigheid heeft opgezet ziet de ander als gierig of inhalig. Hij zal dit in de mediation misschien niet direct zo zeggen, maar het wel laten blijken, vaak heel onverwacht of via een tussenwerpsel of iets dergelijks. Wie daar op bedacht is, of heeft leren zien om te kijken hoe de cliënten in het proces staan, heeft een heel belangrijk hulpmiddel. De cliënten zijn er zich vaak helemaal niet van bewust en als dit naar de oppervlakte wordt gebracht en bewustzijn op het proces kan worden verkregen wordt het hele conflict ineens heel anders.

Een professional kan ook via de methode van transformatieve of narratieve mediation een verandering in de staat van zijn volgens Buber voorbereiden en proberen vast te houden. Hij kan dit doen aan de hand van de herkenning en benoeming van de vier ruiters volgens Gottman. Als één van de partijen uit de Ik-Het-relatie stapt is dat altijd nog enorm fragiel en één verkeerde opmerking kan haar terug doen vallen. Maar een goede mediator of professional die heeft leren zien hoe het in elkaar zit kan een dergelijk proces begeleiden en ook als er een terugval is, dit weer oppakken. Daarvoor is wil en training nodig.