Artikel : Een Autopoietisch Conflict Model
De eerste stap: naar autonomie
Het vraagt vaardigheid en inzicht van de persoon om zover te komen dat hij in alles zijn eigen subjectiviteit ziet. Het begint ermee dat u er zich ervan bewust bent dat het beginnen van een conflict een keuze is. In het geval van het auto-incident, is het niet per se nodig om te zeggen: “De rotzak”, noch is het in het voorbeeld van de metro nodig de vader aan te spreken. De ouder op de bank kan positief tegen zijn kind zeggen: “Prima, ik wist wil dat je op tijd zou zijn!” Dit zijn keuzes die vaak bedroevend slecht worden gemaakt. Maar ook eenmaal in het conflict zelf beland, heeft iedere partij op elk moment de keuze om de stap van Ik-Het naar Ik-Jij te maken, hoe moeilijk of zelfs onmogelijk dit ook mag lijken te zijn. [35] Maar meestal is de “onmogelijkheid” om die stap te doen vermengd met opvattingen over hoe de wereld eruit moet zien en hoe we zelf vinden dat we ons moeten gedragen en wat anderen wel niet zullen zeggen. Het is allemaal uiterst subjectief en het heeft niets te maken met echte keuzes. Dit zijn “fictieve noodzakelijkheden”. Om controle te krijgen over de reactie van wat andere mensen zouden kunnen denken, is dit de eerste stap. Als een mens hier niet in slaagt blijft hij geketend in de veronderstelde verwachtingen van wat hij denkt dat andere mensen denken dat hij zou moeten doen. Dit patroon doorbreken is de stap naar autonomie.